2553-08-12

รักแม่...(ทุกวัน)

 เหตุผลที่เราควรรักแม่ มากกว่าแฟน

แม่. . . ไม่เคยหลอกให้เราหลงรัก
              เพราะเราเต็มใจรักแม่ โดยไม่ต้องหลง
              แม่. . . อาจเคยตีเราให้เจ็บ แต่ไม่เคยทำให้เราเจ็บหัวใจ
              แม่. . . ส่งเสียเรา แต่เราต้องส่งเสียแฟน

              แม่. . . ไม่เคยบอกเลิก
              แม่. . . เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เวลากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย 
              และไม่ค่อยทวงคืน

              แม่. . . เห็นเราเดินแก้ผ้าตั้งแต่เล็ก โดยไม่เคยติเรื่องรูปร่าง
              แม่. . . เป็นคนที่เห็นเราดีกว่า แฟนของแม่เสมอ
              ขอหอมแม่ไม่ยากเท่าขอหอมแฟน

              แม่. . . ยอมตัดสะดือตัวเองเพื่อให้เราเกิดมา
              แม่. . . สอนให้เราพูดได้ เพื่อจะไปบอกรักแฟนตอนโต
              แม่. . . ยอมเป็นยายอ้วนลงพุงตั้ง 9 เดือน
              เพื่อให้เราอาศัยอยู่ข้างใน
 

              และในประเทศนี้ไม่มี . . . “วันแฟนแห่งชาติ”
              เหมือนวันแม่ใช่มั้ย 

              รู้ว่าความรักของแม่ ยิ่งใหญ่กว่าแฟนแล้ว. . .
              พรุ่งนี้!! คุณอยากบอกแม่ว่าอะไรดี. . .?

              อย่ารอโอกาส หรือรอเวลาบอกรักแม่เฉพาะ “วันแม่” เท่านั้น
              . . .เพราะวันเวลาอาจทำให้คุณ . . . ไม่มีโอกาสบอกรักแม่ก็เป็นได้
 

ใกล้ถึงวันแม่แล้วลูกรัก

ครบเก้าเดือนอุ้มท้องเจ้าร้องไห้
ใคร?เจ็บเจียนขาดใจกลับไม่บ่น
เลือดทั้งกายกลั่นไหลเป็นสายปน
รักเข้มข้นพันผูกให้ลูกยา

จนผ่านวันผ่านเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
เจ้าเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแกร่งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนวิชาเรียนรู้ไว้คู่ใจ

จากวันนั้นถึงวันนี้หลายปีผ่าน
จนวันวารเปลี่ยนสู่วัยผู้ใหญ่
ส่งเรียนสูงศึกษามหาวิทยาลัย
ได้อาศัยลูกแน่ยามแก่ชรา

สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก
เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา
เล่าเรียนจบจนคว้าปริญญา
แม่ภูมิใจลูกมีตราปัญญาชน

มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
คงหมดภาระใจไม่หมองหม่น
ลูกคงมีความสุขไม่ทุกข์ทน
แม่คนนี้ย่างเข้าแล้ววัยชรา...

นี่ใกล้ถึงวันแม่แล้วลูกรัก..
อยากทายทักถามไถ่ได้พบหน้า
สบายดีหรือเปล่าเจ้าลูกยา
สื่อภาษาความรักจากหญิงนึง
มีรูปถ่ายเก่าเก่าคลายเหงาบ้าง
มีไอ้ด่างข้างกายคลายคิดถึง
ภาพลูกน้อยผ่านวัยให้รำพึง
เงียบหายซึ่งข่าวคราวเจ้ากลอยใจ

นั่น...หญิงชรา
แลนัยน์ตาหม่นหมองอยากร้องไห้
ฝากสายลมแสงดาวกล่าววอนไป
ขอกลอยใจกลับคืนถิ่นก่อนสิ้นลม 

ก๊อบมาจาก forward mail จ้า

2553-08-05

พานพบและพลัดพราก



เวลานี้  -  ที่นั่นเป็นอย่างไร

นึกเมื่อนิ่งพักใจเมื่อไกลห่าง

เราพานพบเราผูกพันเพื่อปล่อยวาง

เราร่วมทางแล้วแยกทางเพื่อต่างเดิน


เพียงส่วนเสี้ยวแห่งพานพบและพลัดพราก

ล้วนทำใจได้ยากแม้นานเนิ่น

บางความหลังยังรู้สึก   ( ลึกเหลือเกิน )

หากยังยิ้มและดุ่มเดิน  แม้เดียวดาย


เชื่อว่าพ้นราตรี  มีทิวา

และเชื่อว่าทางความฝันนั้นหลากหลาย

ที่เคยรักเคยเคียงเป็นเพียงคล้าย

ถึงจุดตัดก็แยกย้ายไปตามทาง


เคยท้อแท้ร้างไร้เรี่ยวแรงฝัน

ไม่เชื่อแม้มีตะวันในรุ่งสาง

ไขว่คว้ายื่นมือไปในเลือนลาง

ก็พบเพียงความเวิ้งว้าง

- -  ทรุดร่างลง
 



บทความโดย jin

หัดมองดูหัวใจตัวเองซะบ้าง


สุข เศร้า เหงา และรัก ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้น จากจิตใจ ของตัวเราเองทั้งนั้น หัวใจเวลาสุข ก็แสนจะอิ่มเอม เบิกบาน หน้าตาก็สดใส แต่ถ้าหากวันใดหัวใจเราเศร้า มีทุกข์ จากที่เคยสดใส ก็กลายเป็นหม่นหมอง น่าจะได้ เวลาแล้ว ที่เราต้องหันมาดูแลเอาใจใส่หัวใจตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งพา อาศัยให้ใครมาช่วยดูแล

จะมีไหมที่หัวใจ . . . จะได้หยุด
หยุดเพื่อคิด . . . หยุดเพื่อสร้า ง . . . ถึงสิ่งใหม่
วันนี้คุณดูแลหัวใจคุณเอง แล้วหรือยัง ?
หยุดเพื่อเติม . . . สีสันและ . . . แรงใจ
หยุดเพื่อเติม . .. สิ่งใหม่ . . .ให้ตัวเอง
หัวใจ . . . ใช่เป็นดั่ง . . . เหล็กกล้า
จึงต้อง . . . ให้เวลา . . . ใจ . . . พักบ้าง
ให้เวลา . . . เพื่อเก็บ . . .ซึ่ง . . . ประสบการณ์
ให้เวลา . . . สร้างตำนาน . . . แห่งหัวใจ






มีบ้างยามเหนื่อยล้าพาโหยไห้ . . .
ไม่มีใครคอยปลอบใจยามทุกข์เศร้า
อาจเจ็บแค้นแน่นอก . . . ใยต้องเป็นเรา
ไม่ใช่เขาไม่ใช่เหล่าคนอื่นเลย. . .






มันก็มีบ้าง ที่บางครั้งต้องหยุด เพราะเดินมามากเกินไป
คำเท่ห์ๆ มันช่วยให้ชีวิตเดินต่อไปได้ก็จริง . . .
แต่มันทำให้เราเหนื่อยจนเกินกว่าจะเป็น . . . Keep Walking
แค่คุณหยุดก้าวก็เท่ากับคุณถอยหลัง






การหยุดก็เท่ากับการได้พัก และมีเวลากับตัวเองมากขึ้น
บางทีก็อาจทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นก็เป็นได้
ขอให้มีความสุขในการหยุดพัก. . . คุณเลือกเอง
 

ความรัก . . . คืออะไร



ความรัก . . . คืออะไร?


เรื่องที่ทุกคน . . . อยากจะได้คำตอบตายตัว
เพียงแต่ว่า . . . ไม่เคยมีใครหาคำตอบที่ชัดเจนได้เลยสักคน
เพราะ . . . ความรักมีหลายรูปแบบ
ที่ของแต่ละคน . . . ก็ไม่เหมือนกัน

ความรักที่เจ็บปวด คือ ความรักที่ไม่ได้เป็นเจ้าของ
เมื่อเรารักใครสักคนแล้ว . . .
ย่อมอยากจะเป็นเจ้าของความรัก กันทุกคน

แต่จะมีสักกี่คน . . . ที่จะได้ครอบครองมันไว้ได้
เพราะความรัก . . . เหมือนกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ
ไม่มีอะไรแน่นอน . . . เอาอะไรจากมันไม่ได้เลย

แต่สิ่งที่มันให้เรา คือ ความเจ็บปวดปนความหวาน
ยิ่งคุณอยากจะลิ้มลอง . . . ความหอมหวานของมันเท่าไหร่
คุณก็จะยิ่งถลำลึก ไปกับความเจ็บปวดนั่น
. . . จนอาจจะยากที่จะถอนตัวออกมาได้

บางครั้ง. . . ความหวานก็หมดไป
. . . ก่อนที่จะลึกมากนัก แต่ก็เจ็บมากมายเช่นกัน
แต่. . . ก็ยังมีอีกหลายคน ที่พร้อมจะลองดู
บางคน. . . แสวงหาความรักมากมาย
ใช้หัวใจฟุ่มเฟือย เพื่อตามหารักแท้. . .

รักแท้. . . แต่ยากที่จะครอบครอง
เพราะบางครั้ง. . . อาจจะเป็นรักต้องห้าม
ระหว่างพี่น้อง ระหว่างคำว่า. . . เพื่อนสนิท
ระหว่างคำว่า. . . คนที่มีเจ้าของแล้ว
หรือ ระหว่างคำว่า . . . ไม่เหมาะสม


มันยาก. . . ที่คุณจะดูแลมันตลอดเวลา
เมื่อไหร่ที่คุณรัก คุณอยากครอบครอง. . . แต่เป็นไปไม่ได้
ก็คิดเสียเถิดว่า . . . ยังดีกว่าไม่ได้รัก
 

ความรัก ความจริงใจ ความประทับใจ ความผูกพัน


กาลครั้งหนึ่ง...
มีเด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า 'ความรัก'
ความรักไม่รู้ว่าเขาเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เขาไม่เคยเห็นผู้ให้กำเนิด
'ความรัก' เกิดมาท่ามกลางความมืดมนและว่างเปล่า...


ความรักเฝ้าตามหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่เหน็บหนาว
เขาอ้างว้าง เขาสับสน เขาอยู่คนเดียวมานานเกินพอ...
...เขารู้สึกว่าอะไรยังขาดหายไป


ความรักเริ่มออกเดินทางบนถนนสายที่ไม่มีจุดเริ่มต้น...
ถนนสายนี้ทอดยาวไกลไปในความมืดมิด...และดูท่าไม่มีที่สิ้นสุด
ความรักเริ่มท้อใจ...เมื่อไหร่เขาจะเจอเพื่อนร่วมทางเสียที...


แสงสว่างเล็กๆ กระพริบพราวท่ามกลางความมืดรอบกาย แล้วหายไป...
ความรักดีใจมาก ในที่สุดก็มีแสงสว่างจุดขึ้นมาแล้ว
เขาเดินเข้าใกล้...และพบกับใครคนหนึ่งที่นั่งกอดเข่าอยู่เดียวดาย

...เธอคนนั้นคือ 'ความจริงใจ'...


ความจริงใจบอกกับความรักว่าเธอถูกสั่งให้มาเฝ้ารอใครสักคน...
เธอนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว...นานจนแทบจะหมดหวัง...
เธอเห็นแสงสว่างอยู่ไกลๆ...และความรักก็เข้ามาหาเธอ


ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน...ไม่ต้องให้มีใครบอกเขาก็รู้ พวกเขาทั้งคู่ต้องก้าวไปด้วยกัน...
ความรักส่งมือให้ความจริงใจจับเอาไว้ แล้วพวกเขาก็เริ่มก้าวเดิน...


ก้าวที่ทั้งสองเดินไปค่อยๆย่างอย่างช้าๆ...ไม่รีบร้อน
อาจจะมีมรสุมพัดกระหน่ำเข้ามาบ้างแต่มือที่จับกันเอาไว้ไม่เคยปล่อย... ผ่านลมที่โหมกระหน่ำ
ผ่านความมืดและความเหน็บหนาว... ผ่านหลายๆสิ่งมาด้วยกัน


และแล้วก็มีเด็กน้อยๆสองคนจูงมือกันเข้ามา...
เด็กน้อยคนหนึ่งที่ดูบอบบางและอ่อนแอราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ
แต่อีกคนกลับดูเข้มแข็ง...และคอยปกป้องอีกคนเสมอ
พวกเขาแนะนำตัวว่าเขาคือ 'ความประทับใจ' และ 'ความผูกพัน'


ความรักและความจริงใจอุ้มเด็กทั้งสองมาแล้วร่วมเดินบนเส้นทางไปด้วยกัน...
เส้นทางที่เคยมืดสนิทเริ่มมีแสงจางๆส่องรำไร... ถนนสายที่ดูยาวไกลไม่สิ้นสุด ตอนนี้กลับเห็นปลายทางสว่างริบหรี่...

...ในใจของพวกเขาเกิดความหวัง...เส้นทางที่พวกเขารอคอยใกล้เข้ามาถึงแล้ว


แต่แล้ว! ก็มีเงาทะมึนมาทาบทับ เงาปีศาจสองตัวโอบล้อมพวกเขาเอาไว้
เจ้าปีศาจแนะนำตัวเองว่ามันคือ 'ความแตกร้าว' และ 'ความเศร้า'


...พวกมันต้องการจะจับความรักไป...


เด็กน้อยที่ชื่อความประทับใจร้องไห้จ้า มันกลัวเหลือเกิน ยิ่งร้องไห้ ร่างบอบบางนั้นยิ่งจางลงราวกับจะสลายไป...
ความผูกพันโผเข้ากอดความประทับใจแน่น... เขาค่อยๆปลอบจนความประทับใจหยุดสะอื้น...


ร่างกายของเด็กน้อยนั้นกลับมามีรูปร่างดังเดิม...
ในขณะที่ปีศาจทั้งสองตนมีสีหน้าตื่นกลัว...ร่างของมันเองที่กำลังสลายไปช้าๆ


ความรักกับความจริงใจเห็นดังนั้นจึงกอดเด็กน้อยทั้งสองแน่น ร่างทั้งสี่กอดกันกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียว ความแตกร้าวและความเศร้ากรีดร้อง...


...แล้วมันก็สลายไป


ทั้งสี่ส่งยิ้มให้กัน...พวกเขาทำสำเร็จแล้ว!



ทันใดนั้นเอง... แสงสว่างก็แยงจ้าไปทั่ว... ความรักรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังลอยขึ้นช้าๆ...
ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู...

เสียงปริศนาที่มีชื่อว่า 'ความสุข' ดังก้อง...


"พวกเจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม? ว่าทำไมข้าถึงให้พวกเจ้ามาเดินทางร่วมกัน...


...นับตั้งแต่วันนี้ไป...พวกเจ้าจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ข้าจะให้ชื่อของพวกเจ้าว่า 'ความสัมพันธ์' "



...ทั้งสี่ถูกรวมเป็นคนใหม่คนเดียวกัน...ร่างกายที่ดูแข็งแกร่งและมั่นคงกว่าเดิม...และพร้อมเผชิญกับทุกปัญหา...


พวกเขาเข้าใจแล้วว่า...เขาเกิดมาทำไม...

มีความรัก ความจริงใจ จึงเกิดความประทับใจ แล้วกลายเป็นความผูกพัน
บางครั้งอาจจะมีปัญหาบางอย่างที่ทำให้เกิดความแตกร้าวและความเศร้า อาจจะทำให้ความประทับใจลดน้อยลง
แต่ความผูกพันก็ยังเหนี่ยวรั้งทุกอย่างเอาไว้...

...แต่สุดท้าย ทุกอย่างจะผ่านไปได้ต้องมีพื้นฐานคือความรักและความจริงใจ... นี่แหล่ะค่ะ ความสัมพันธ์ของคนสองคน 

จดหมายถึงความรัก



สวัสดี….ความรัก
ความจริงการเขียนจดหมายถึงเธอ
ก็เปรียบเหมือนเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่รู้จักกันดีนัก
โดยเฉพาะกับเธอด้วยแล้ว เวลาเห็นจดหมายฉบับนี้ก็คงงงมากเลย
แน่นอนแหละ ก็เธอไม่เคยแม้แต่จะแวะมาทักทายกับฉันเลยนี่
ผิดกับฉัน....ที่เฝ้าวิ่งตามเธอเพื่อหวังที่จะได้ทำความรู้จักกับเธอสักครั้งหนึ่ง
ก็มีแต่เธอนั่นแหละที่เหมือนจะวิ่งหนีฉัน
ไม่ยอมแม้กระทั่งหันมามามองคนอย่างฉันเลย
ฉันเหนื่อยมากนะกับการวิ่งตามเธอ
เหนื่อย...จนบางครั้งอยากจะหยุด
หยุด...เพียงเพื่อหวังว่าเธอจะหันมาเห็นใจคนอย่างฉันบ้าง…......
...........แต่เปล่าเลย เธอกลับวางเฉย ไม่สนใจฉันเหมือนเคย............
ฉันจึงได้รู้จักเธอแต่เพียงฝ่ายเดียว
ฉันไม่เข้าใจเธอเลย ทำไม...เธอจึงเมินเฉยกับฉันนัก
ฉันจำได้ว่า ฉันไม่เคยมองเธอในแง่ลบเลย
ฉันมองเธอด้วยความชื่นชมเสมอ
เธอคือสิ่งสวยงามที่สุด ที่ใครๆ ก็อยากได้รู้จักกับเธอ
มีหลายต่อหลายคนได้รู้จักกับเธอ
คนเหล่านั้นพูดถึงเธอไว้มากมาย
..... บ้างก็ว่าเธอช่างแสนดี ทำให้ชีวิตของเค้ามีค่า
.....แต่บางคนก็ว่าเธอคือสิ่งที่ทำลายชีวิตเค้าทั้งชีวิต
ฉันไม่เคยเชื่อใคร.........
ฉันรอว่าสักวันหนึ่งฉันจะต้องรู้จักกับเธอด้วยตนเองให้ได้
มีบางครั้ง....ที่ฉันได้เข้าใกล้เธอ
แต่นั่น....ก็เป็นเพียงฉันคิดไปเองเท่านั้น
คิดว่าเธอหยุดรอฉัน ........
เปล่าเลยเธอยังคงห่างไกลจากฉันอยู่......เหลือเกิน
บางทีฉันก็แปลกใจนะ ........
ว่าทำไมกับคนที่เห็นความสำคัญของความรักอย่างฉัน
เธอกลับทำเหมือนมองไม่เห็น มองข้ามอยู่ตลอดเวลา
แต่กับคนบางคนที่เค้าไม่อยากแม้แต่จะหยุดทักทายเธอ ทำความรู้จักกับเธอ
เธอกลับอยากรู้จักกับเค้านักหนา พยายามให้เค้าได้รู้จักในตัวตนของเธอ
ซ้ำบางครั้งเค้าเอ่ยปากไล่เธอไปให้พ้น ..... แต่เธอก็คงอยู่กับเค้า
ยังคงให้ความสนิทสนมกับเค้าครั้งแล้ว...ครั้งเล่า
….......แต่กับฉันเธอกลับวางเฉยได้อย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ เลย
ฉันมันไม่คู่ควรได้รู้จักกับเธอ….....
ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าเธอใช้อะไรเป็นเครื่องวัดล่ะ
ว่าใครควรได้รู้จักกับเธอ
แล้วฉันคนนี้ล่ะ....จะต้องทำอะไร....อีกสักเท่าไหร่
ฉันจะต้องวิ่งตามเธออีกนานแค่ไหน
ฉันน่ะไม่หวังที่จะได้คำตอบจากเธอหรอก
เพียงแค่อยากจะบอกให้เธอรู้ไว้เท่านั้นเอง ว่า….
ยังมีคนอีกคนหนึ่งนะที่เฝ้าจะได้รู้จักกับเธอ
ก็แค่เตือนเธอเท่านั้นเอง
เผื่อบางทีในบัญชีรายชื่อของเธออาจจะตกชื่อของฉันไปก็ได้นะ
อยากรู้จักกับเธอมากที่สุด

ปล.วันได้ที่ฉันหยุดวิ่งตามเธอ หวังไว้เธอคงหันมาสนใจทักทายฉันบ้าง
และวันใดที่ฉันได้รู้จักกับเธอ
วันนั้นฉันจะเขียนจดหมายพร้อมของขวัญกล่องใหญ่ไปให้นะจ๊ะ
จากคนที่เฝ้อคอย..................ความรัก

2553-08-04

แง่คิดเกี่ยวกับ.. ความรัก

 
 
 
 
ข้อมูลจาก Forward Mail
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต

          1. คนดีๆ... ล้วนมีเจ้าของไปหมดแล้ว (เหมือนที่จอดรถ)

          2. ส่วนคนที่ยังเหลืออยู่... มันก็ต้องมีเหตุผลหละนะ (ไม่เหมือนที่จอดรถ)

          3. อะไรที่คุณเอะใจว่า มันจะดีเกินจริง... เป็นไปได้มากว่า มันไม่จริง

          4. ความรัก ก็เหมือนการรอรถเมล์... สายที่ไม่อยากขึ้น ก็มาจัง ส่วนสายที่ต้องการจะขึ้น ก็รอไปเถอะ, พอมา ก็ไม่จอด, พอจอด ก็คนแน่น ขึ้นไม่ได้, พอขึ้นได้ รถก็ไปตายกลางทางอีก

          5. ความรักก็เหมือนกับเหรียญ แหวน หรือชิ้นส่วนเล็กๆ... เพราะเมื่อไหร่ที่มันหลุดมือตกลงพื้น มันจะต้องกลิ้งไปยังซอกที่มืดที่สุด และลึกที่สุด จนเรามองไม่เห็น และเอื้อมไม่ถึง

          6. รถไฟอาจจะวิ่งบนราง แต่อย่าด่วนสรุปว่า... มันวิ่งไปทางไหน โดยดูจากราง เพราะเมื่อเหลียวกลับมามองอีกที รถไฟขบวนนั้นอาจจะวิ่งผ่านคุณไปแล้วก็ได้

          7. สวย หรือหล่อ... ไม่ได้อยู่ที่คำจำกัดความ แต่อยู่ที่จินตนาการ

          8. ความรัก... สวนทางกับกฎฟิสิกส์ นั่นคือ เมื่อเราให้ความรักกับใครมากเท่าไหร่ เราก็จะได้รับตอบแทนกลับมาเป็นสัดส่วนผกผันกลับ

          9. เมื่อไหร่ที่ฝ่ายหนึ่งบอกว่า... "เป็นเพื่อนกัน" แปลว่า 'ต้องการจะเลิกคบกัน'

          10. เมื่อไหร่ที่ฝ่ายหนึ่งบอกว่า... "มีอะไรต้องคุยกัน" แปลว่า "ไม่ต้องการคุยกันอีกแล้ว"

          11. ความรักทำให้คนตาบอด... การแต่งงานช่วยให้คนตาสว่าง